SABAT
SZABAT, SZABAS, SOBOTA

WSPÓLNE STUDIOWANIE BIBLII
www.studia.nadzieja.pl

Obj. 14,6.7		Ostatnie Boże poselstwo do ludzkości wzywa do oddania czci Stworzycielowi.
Obj. 4,11		Podstawą każdego nabożeństwa jest fakt, że Bóg nas stworzył.
Efez. 3,9		Ponieważ Jezus był aktywny w czasie stworzenia, ostatnie wezwanie Apokalipsy do oddania czci Stworzycielowi jest wezwaniem do oddania czci Jezusowi.
2 Mojż. 20,8-11		Czcimy go jako Stworzyciela przez święcenie Jego sabatu.
1 Mojż. 2,1-3		Sabat został ustanowiony w czasie stworzenia. Bóg odpoczął w siódmym dniu, pobłogosławił siódmy dzień i poświęcił go.
Mar. 2,27.28		Sabat został dany ludziom 2300 lat przed pojawieniem się Żydów jako pamiątka dla całego rodzaju ludzkiego.
Ezech. 20,12.20		Sabat został ustanowiony dla całej ludzkości jako znak pomiędzy Bogiem i Jego ludem.
Łuk. 4,16		Jezus był wiernym czcicielem sabatu.
Mat. 24,20		Jezus przepowiedział, że sabat będzie zachowywany w 70 roku n.e. w czasie zniszczenia Jerozolimy, ponad 35 lat po Jego śmierci.
Dz. Ap. 13,42-44		Paweł sam zachowywał sabat oraz spotykał się, aby czcić Boga wraz z mieszkańcami miasta, zarówno Żydami, jak i poganami.
Dz. Ap. 16,13		W Filippi Paweł spotkał się prywatnie, na łonie natury, z grupą wierzących, ponieważ nie było tam jeszcze Kościoła chrześcijańskiego.
Obj. 1,10		Pan wciąż miał swój szczególny dzień pod koniec pierwszego wieku. OBJ. 1,10 nie wspomina wyraźnie, którym dniem jest dzień Pański, ale w MAT. 12,8; MAR. 2,27.28 oraz w ŁUK. 6,5 jest to wyraźnie stwierdzone.
Mat. 12,8		Syn Człowieczy jest Panem również sabatu. Jeżeli Syn Człowieczy jest Panem sabatu, to sabat musi być Pańskim dniem.
Łuk. 23,54-56; 24,1		Ten fragment wymienia w kolejności trzy dni. Dzień, w którym umarł Chrystus — dzień przygotowania — piątek. Dzień, w którym Jezus odpoczął w grobie — sabat — sobota. Dzień, w którym Jezus zmartwychwstał — dzień pierwszy — niedziela. Sabat jest oczywistą sobotą, siódmym dniem tygodnia. Jest nią niedwuznacznie.
Hebr. 13,8		Jezus jest taki sam wczoraj, dzisiaj i na zawsze.
Izaj. 66,22.23		W nowym niebie i na nowej ziemi będziemy zachowywać sabat każdego tygodnia.
Wypowiedzi dotyczące zmiany biblijnego sabatu znajdują się w dziale HISTORYCZNE STWIERDZENIA NA TEMAT SABATU. Patrz także: ŚWIĘCENIE SABATU. Jeśli chcesz przeczytać więcej na temat sabatu w opracowaniu popularnonaukowym, polecamy dział pastora on-line a tam zagadnienie pt. POMNIK BOGA oraz z działu czytelni pt. SABAT POD OBSTRZAŁEM.

Najczęściej stawiane pytania dotyczące biblijnego sabatu:

Ponieważ Paweł stwierdził: „Niech nikt was nie sądzi z powodu sabatu”, czy zachowywanie sabatu jest konieczne? KOL. 2,16.17

Fragment z KOL. 2,16.17 jest jednym z najgorzej rozumianych fragmentów Biblii. Jedna z zasad interpretacji Biblii polega na niedopuszczeniu, aby to, co może wydawać się niejasne, powstrzymywało od zastosowania tego, czego nie rozumiesz. Biblia jest jasna w odniesieniu do sabatu. Został dany w czasie stworzenia 1 MOJŻ. 2,1-3. Jezus go zachowywał (ŁUK. 4,16). Paweł go zachowywał (DZ. AP. 13,42-44) i będzie zachowywany w niebie (IZAJ. 66,22.23). W Biblii są wspomniane dwa rodzaje sabatów: sabat siódmego dnia i sabaty roczne. Sabat siódmego dnia, ustanowiony w czasie stworzenia, będący częścią prawa dziesięciu przykazań, jest cotygodniowym przypomnieniem o kochającym, wszechmocnym Stworzycielu. Sabat roczny odnosi się w szczególny sposób do historii Izraela. W KOL. 2,16.17 apostoł Paweł stwierdza to precyzyjnie, czytamy bowiem: niech was nikt nie sądzi z powodu dni sobotnich, które są cieniem rzeczy przyszłych. Sabat siódmego dnia jest pamiątką stworzenia, a nie cieniem czegoś, co nadejdzie. W HEBR. 10,1 Paweł łączy prawo symboli z ofiarami ze zwierząt. W EZECH. 45,17 te same wyrażenia zostały użyte dokładnie w takim samym kontekście, co w KOL. 2,16.17, i połączone z ceremonialnymi systemami świąt i ofiar (ofiary z mięsa i napojów, święta, nowie miesiąca i sabaty), po to, aby pojednać dom Izraela. W 3 MOJŻ. 23,3 czytamy o sabacie siódmego dnia. W 3 MOJŻ. 23,5-32 zostały natomiast omówione sabaty ceremonialne (Pascha, w. 5; niekwaszony chleb, w. 6; potrząsanie snopem, w. 10.11; ofiara z pierwocin, w. 17; trąby, w. 24; dzień sądny, w. 27-32; święto szałasów, w. 34-36). Zwłaszcza święto trąb (w. 24) oraz dzień pojednania (w. 32) nazywane były sabatami. Te roczne sabaty były ściśle związane z wydarzeniami zapowiadającymi śmierć Chrystusa i Jego powtórne przyjście. Zostały one ustanowione przez Boga, aby zapowiadać albo wskazywać na przyjście Mesjasza. W 3 MOJŻ. 23,37 zastosowano taki język, jak w KOL. 2,16.17, po to, aby opisać te ceremonialne sabaty. W 3 MOJŻ. 23,38 odróżniono sabaty ceremonialne od sabatów siódmego dnia używając wyrażenia: „niezależnie od sabatów Pana”. Ponieważ Chrystus przyszedł, symboliczne sabaty ceremonialnego prawa znalazły w Nim swoje wypełnienie. Sabat siódmego dnia prowadzi nas z powrotem do Boga Stworzyciela, który nas uczynił. Lud Boży będzie go święcić jako wyróżniający znak swojej wspólnoty z Bogiem OBJ. 14,12; EZECH. 20,12.20.

Co można powiedzieć na temat Rzym. 14,5? „Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu”. Jaka naprawdę jest to różnica?

Czasami bardzo pomocne jest, aby zarówno starannie przeanalizować to, czego w danym tekście biblijnym nie powiedziano, jak i to, o czym jest w nim mowa. W wersetach 5 i 6 nie powiedziano niczego ani na temat kultu, ani na temat sabatu. Po prostu jest w nich mowa jedynie na temat dnia. Twierdzenie, że tym szczególnym dniem jest sabat, jest bezpodstawnym przypuszczeniem. RZYM. 14,1 określa kontekst całego fragmentu, wskazując, że dyskusja koncentruje się na „spieraniu się o poglądy” lub na dysputach o wątpliwych poglądach. Czy sabat siódmego dnia wyznaczony przez Boga w czasie stworzenia (1 MOJŻ. 2,1-3), umieszczony w samym sercu prawa moralnego (2 MOJŻ. 20,8-11), jest wątpliwym poglądem? Z całą pewnością, nie! Klucz do naszego fragmentu znajdujemy w wierszu 6, w którym czytamy: „Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu”. Sprawa dotyczy dni postu, a nie dni sobotnich. Niektórzy chrześcijanie, judaistycznego pochodzenia wierzyli, że post w szczególnych dniach przysparza wyjątkowych przywilejów. Osądzali innych na podstawie własnych standardów. Faryzeusze pościli przynajmniej dwa razy w tygodniu i z tego powodu się przechwalali ŁUK. 18,12. W czternastym rozdziale Listu do Rzymian Paweł wskazuje, że poszczenie lub nieposzczenie w określone dni jest sprawą osobistą, a nie sprawą boskiego przykazania.

Czyż uczniowie nie spotkali się w pierwszym dniu tygodnia? DZ. AP. 20,7

Przyczyną, dla której spotkanie to zostało wspomniane, był wyjazd Pawła następnego dnia i dokonanie wielkiego cudu — wzbudzenie z martwych Eutychusa. Oczywiste jest, że spotkanie odbyło się w nocy, w wieczornej części pierwszego dnia tygodnia DZ. AP. 20,7. W czasach biblijnych ciemna część dnia poprzedzała jasną 1 MOJŻ. 1,5. Sabat święcono od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę (3 MOJŻ. 23,32; MAR. 1,32). Jeżeli to spotkanie odbywało się wieczorem pierwszego dnia tygodnia, to faktycznie odbyło się w sobotę w nocy. Paweł przeżył z wierzącymi cały sabat. Miał wyjechać następnego dnia, w niedzielę, tak więc spotkanie trwało do późna w nocy w sobotę. Następnego dnia, w niedzielę, Paweł podróżuje pieszo do Assos, a następnie żegluje do Mityleny. Lektura DZ. AP. 20,7 z New English Bible potwierdza również, że spotkanie odbyło się w sobotę wieczorem, a Paweł podróżował w niedzielę. Gdyby Paweł traktował niedzielę jako dzień święty dla uczczenia zmartwychwstania, dlaczego poświęcił cały dzień na podróżowanie, a nie na nabożeństwo? W wielu miejscach mamy pokazane, że Paweł był czcicielem sabatu (zob. DZ. AP. 13,42-44; 17,2; 16,12.13; 18,4).

Czy potrafimy powiedzieć, jak się nazywa siódmy dzień?

Posiadamy przynajmniej cztery grupy dowodów, na podstawie których możemy z całą pewnością stwierdzić, że sabat jest siódmym dniem:

1. Biblia wyraźnie stwierdza, że Jezus został ukrzyżowany w dniu przygotowania ŁUK. 23,54. Jego najbliżsi naśladowcy odpoczęli jak nakazywał to dzień sabatu (ŁUK. 23,55.56), a Jezus powstał z martwych w pierwszym dniu tygodnia ŁUK. 24,1; MAR. 16,9. Większość chrześcijan uznaje, że Jezus zmarł w piątek w dniu przygotowania, odpoczął następnego dnia i powstał pierwszego dnia — w niedzielę. Sabat jest dniem pomiędzy piątkiem i niedzielą, albo siódmym dniem — sobotą.
2. Język: W ponad 140 językach świata słowem określającym siódmy dzień, który my nazywamy sobotą, jest słowo „sabat”. Język potwierdza, że sabat został zachowany przez wieki.
3. Astronomia: Znani astronomowie świata poświadczają, że tygodniowy cykl nigdy nie został zmieniony. Takie placówki, jak Royal Naval Observatory w USA i The Royal Greenwich Observatory w Anglii, potwierdzają fakt zachowania stałego cyklu tygodniowego.
4. Historia: Żydzi zachowali dokładne zapisy zachowywania sabatu przez wieki. Przez ponad 4.000 lat zachowywali prawdziwy sabat w sobotę.

Zachowuję niedzielę dla uczczenia zmartwychwstania. Co w tym jest złego? Czy Jezus nie powstał z martwych w niedzielę?

Oczywiście Jezus z pewnością powstał z martwych w niedzielę! Nigdy jednak nie polecił nam czcić jej z powodu zmartwychwstania. Jak Wieczerza Pańska symbolizuje Jego śmierć (1 KOR. 11,24.26), tak chrzest symbolizuje Jego zmartwychwstanie RZYM. 6,1-6. Symbolem zmartwychwstania Jezusa nie jest nabożeństwo w dniu słońca adoptowanym przez chrześcijaństwo z rzymskiego kultu słońca, ale piękna ceremonia chrztu jako symbolu nowego życia, przemienionego przez cud działającej mocy Ducha Świętego. W wodnym grobie chrztu stara osoba symbolicznie umiera i jest pogrzebana, podczas gdy nowe życie jest wzbudzone z Chrystusem.

Czy któryś z siedmiu dni nie jest wystarczająco dobry? Dlaczego kładziecie taki nacisk na sobotę?

Sprawa dotyczy czegoś więcej niż tylko dni. Jest to sprawa wyboru mistrza. Przez mistrzowskie zwiedzenie, szatan, wykorzystując odstępczą religię, zmienił prawo Boże DAN. 7,25. Powalił prawdę na ziemię DAN. 8,12. Uczynił wyłom w boskim murze prawdy. Bóg wzywa nas, abyśmy go naprawili przez zachowywanie Jego sabatu IZAJ. 58,12.13. Powinniśmy być posłuszni raczej Bogu niż człowiekowi DZ. AP. 5,29. Oddając Bogu chwałę w siódmym dniu, akceptujemy władzę naszego Stwórcy — Pana, który polecił, aby ten dzień był świętowany 2 MOJŻ. 20, 8-11. Świadomie akceptując przeciwstawny dzień kultu, pokazujemy, że przyjmujemy instytucję zapoczątkowaną i ustaloną wyłącznie przez człowieka w wyniku odstępstwa. Tak więc problem dotyczy faktycznie pytania, czyimi sługami jesteśmy — Boga czy człowieka? RZYM. 6,16. Wszystkie uroczystości dzień wcześniej i dzień po moich urodzinach, nie czynią z tych dni moich urodzin. Urodzinami świata jest biblijny sabat siódmego dnia. Jest to pomnik naszego kochającego Stwórcy. Żaden inny dzień nie może tego spełnić.

[]

główna | pastor | lekarz | zielarz | rodzina | uzależnienia | kuchnia | sklep
radio | tematy | książki | czytelnia | modlitwa | infoBiblia | pytania | studia | SMS-y
teksty | historia | księga gości | tapety | ułatwienia | technikalia | e-Biblia | lekcje
do pobrania | mapa | szukaj | autorzy | nota prawna | zmiany | wyjście

© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Bank: BPH PBK VI/O w Warszawie, PLN: 11 1060 0076 0000 3200 0074 4691
Bank Swift ref. BPH KPL PK